Όταν μια πολύ καλή μου φίλη έμεινε έγκυος μου εκμυστηρεύτηκε ότι ξαφνικά από το πουθενά γέμισε ο κόσμος μπροστά της και άλλες εγκύους, παιδιά, γυναικολόγους παιδιάτρους, σχετικά site και οργανώσεις, καρότσια και παιδικά προϊόντα .Δεν έγινε κάτι μαγικό φυσικά απλά όταν η ζωή μας παίρνει μια άλλη τροπή και μπαίνουμε σε έναν άγνωστο μέχρι τότε κόσμο ανακαλύπτουμε «συναδέλφους».
Το ίδιο συνέβη και σε μένα όταν απέκτησα τις γατούλες μου. Ξαφνικά ανακάλυψα ότι στη γειτονιά μου υπάρχουν σκυλιά που τα βγάζουν βόλτα,pet shop, κτηνίατροι, for a,φιλοζωικές και ένα σωρό άλλα σχετικά περιφερειακά. Μέσα σε όλα όμως έκανα την σπουδαιότερη για μένα ανακάλυψη.
Ανακάλυψα τα αδέσποτα. Αυτά τα πλασματάκια σκιές που -ντροπή μου, αλλά είναι μια αλήθεια- προσπερνούσα πιο πριν ξαφνικά απέκτησαν υπόσταση. Η αλήθεια είναι ότι όταν μπαίνεις σε ένα τριπάκι όποιο και αν είναι αυτό σε φιλοδωρεί με ανάλογες ευαισθησίες. Πριν αποκτήσω ζωάκι δεν ανήκα βέβαια στους ανθρώπους που θα έβαζαν ποτέ φόλες ή θα γκάζωνα αντί να φρενάρω μπροστά σε ένα ζωάκι στο δρόμο. Η πικρή αλήθεια είναι όμως ότι αν δεν θέλεις να δεις κάτι δεν το βλέπεις. Άπειρες φορές προσπέρασα γατάκια που τσιμπολογούσαν στα σκουπίδια ή έτρεχαν να κρυφτούν κάτω από αυτοκίνητα. Στάθηκα τυχερή και δεν βρήκα ποτέ χτυπημένο ή πεταμένο ζωάκι αλλά και να το έβρισκα ειλικρινά δεν ξέρω τι θα το έκανα. Οι λέξεις φιλοζωική, φιλοξενία, περίθαλψη, υιοθεσία ήταν άγνωστες μέχρι να έρθει η ώρα να τις ψάξω. Είμαι σίγουρη ότι αυτό ισχύει και για πάρα πολύ κόσμο που δεν ξέρει που να απευθυνθεί. Σήμερα με το Internet ίσως να είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα γιατί οποιοσδήποτε πατάει δυο λέξεις κλειδιά και του βγαίνουν ένα σωρό πληροφορίες. Παλαιότερα και όχι πολύ παλαιότερα τέτοιες πρωτοβουλίες δεν ήταν τόσο γνωστές στους αμύητους.
Παρόλα αυτά με την ελάχιστη εμπειρία που έχω πάνω στο θέμα αδέσποτα έχω να παρατηρήσω ότι είναι μια ευθύνη που τελικά βαραίνει πολύ λίγο κόσμο ενώ δεν υπάρχει ένα επίσημο λειτουργικό σύστημα που να μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση. Το τι φταίει και το πικρό υπόβαθρο αυτής της κατάστασης μπορώ να το υποθέσω γιατί και εγώ στην Ελλάδα ζω και νιώθω καθημερινά τα όρια και τις «προτεραιότητες» του επίσημου κράτους (για να μην το γράψω όπως το σκέφτομαι) . Βλέπω όμως πολλές πρωτοβουλίες ατομικές, συλλογικές, αποκλειστικά εθελοντικές που τρέχουν ψάχνουν βοηθούν αυτά τα πλασματάκια. Δεν μπορούν φυσικά πάντα να σου δώσουν λύση αλλά μια απάντηση, μια κατεύθυνση θα την πάρεις σίγουρα. Εν ολίγοις βοηθούν τον κόσμο να καλλιεργήσει μια στοιχειώδη υπευθυνότητα και ευαισθησία και για τον εαυτό του και για τα παιδιά του. Και όσο ψάχνεις όλο και κάποιον καινούργιο βρίσκεις που μπορεί να μην ανήκει σε καμία οργάνωση αλλά προσπαθεί ατομικά και δίνει κουράγιο σε όποιον το σκέφτεται.
Ίσως με τον καιρό όλο αυτό ,από στόμα σε στόμα και από άτομο σε άτομο( τώρα ειδικά που με το facebook δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην συνδέεται με κάποιον άλλο μέσω ενός τρίτου), να διαδοθεί, να μεγαλώσει και να αντιστρέψει αυτό το πέπλο αδιαφορίας που καλύπτει τους περισσότερους όχι μόνο για τα ζώα αλλά για τα πάντα και να διαλύσει τα στερεότυπα. Ίσως εάν γίνουν πολλοί όσοι θα περιμάζευαν ένα ζωάκι από το να πουν «αχ το καημένο, ε έτσι είναι τι να κάνουμε» να σταματήσουν να πιστεύουν ότι όσοι ασχολούνται ενεργά με τα ζώα είναι γραφικοί μισάνθρωποι (περιληπτικά) ή σαλεμένες γεροντοκόρες και αναρχοοικολόγοι. Δεν θα επεκταθώ γιατί δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα.
Βέβαια όσοι ασχολούνται με τα ζώα και ειδικά με τα αδέσποτα δεν ιδρώνει το αυτί τους από τέτοια και δικαίως γιατί προσωπικά απορώ με το κουράγιο και την αντοχή τους στην απογοήτευση, την αχαριστία, την αδιαφορία, τον πόνο και το θάνατο. Αυτοί σίγουρα θα έχουν πολλές ιστορίες να πουν για το θέμα και σίγουρα διεκδικούν και περισσότερες δάφνες.
Το concept είναι όμως να αντιληφθούμε ότι όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Επειδή και εγώ ανήκω στους ανθρώπους που δεν μπορούν να ασχοληθούν ενεργά με το θέμα για πάρα πολλούς λόγους έψαξα να βρω τι μπορεί να κάνει κανείς εναλλακτικά. Πάρα πολλά πράγματα .
Αρχικά να ενημερωθεί και με τη σειρά του να ενημερώσει για τον αγώνα που δίνεται γύρω από τα αδέσποτα.
Να βάλει ένα αφισάκι στο μαγαζί του, να δώσει ένα φυλλάδιο, να ανοίξει μια σχετική συζήτηση με ανθρώπους που πιστεύει ότι μπορεί να ενδιαφέρονται, να ενισχύσει υλικά ή οικονομικά μια οργάνωση, να βγάλει ένα πιατάκι φαγητό και νεράκι για τα ζωάκια στη γειτονιά του. Να μεγαλώσει τα παιδιά του με αγάπη προς τα ζώα και σεβασμό στη ζωή γενικότερα.
Αν έχει ζωάκι να μοιραστεί τις εμπειρίες του(εδώ κολλάμε και εμείς:D).
Γενικά να είναι θετικά διακείμενος κάποιος είναι μεγάλο βήμα και ας φαίνεται λίγο. Να έχει ανοιχτές κεραίες. Όταν κάτι υπάρχει μέσα σου κάποια στιγμή μπορεί να ωριμάσει και σε κάτι ουσιαστικότερο και ποτέ δεν ξέρεις αυτά που θα πεις πόσο θα επηρεάσουν κάποιον άλλο.
Στη ζωή υπάρχουν οι στρατιώτες που θα βγουν στο δρόμο και θα φάνε τον πόλεμο, την πίκρα και τη «βρώμικη» δουλειά αλλά υπάρχουν και όλοι οι άλλοι που από πίσω χτίζουν κομμάτι κομμάτι τον κόσμο που ζούμε. Και πραγματικά αν ο καθένας έκανε μια μικρή προσπάθεια η διαφορά θα ήταν μεγάλη.
Το βλέπω από τον εαυτό μου. Πέρα από τα δικά μου δύο αρχικά γατάκια , πέρασαν από τα χέρια μου άλλα δύο κακότυχα αδέσποτα, το ένα το κράτησα (με δική μου επιλογή- είχε βρει σπιτάκι) το άλλο χαρίστηκε και ζει ζωή χαρισάμενη. Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στην πρασιά μου ένα άσχημα τραυματισμένο γατάκι από τα αδέσποτα της γειτονιάς. Το μάζεψα και αυτό και το αδερφάκι του. Η περίθαλψή του στοίχησε ελάχιστα χρήματα και τα κατάφερε, έζησε. Δεν έχω χώρο της προκοπής να τα φιλοξενήσω αλλά βρέθηκε μια λύση ανάγκης. Είναι μικρά και θα προσπαθήσω να τους βρω σπιτάκι μέσω της γατοομάδας και όποιου μέσου μπορέσω. Αν δεν βρεθεί σουπερ σπίτι, θα βρεθεί μια λύση και θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία και ότι γίνει. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να το επηρεάσει αλλά τώρα, σήμερα είναι σημαντικό να αντιδρά.
Αν υποθέσουμε ότι δεν θα ξανατύχει να βρω γατάκι από δω και πέρα, θα έχει ένας τυχαίος και άσχετος άνθρωπος (moi!)βοηθήσει να σωθούν 4 γατάκια. Σκεφτείτε τι διαφορά θα έκανε αν ο καθένας φρόντιζε για 1 ζωάκι σε όλη τη ζωή του. Μπορεί να φαίνεται αφελής η στατιστική αλλά στην ουσία δεν είναι. Αν βγούμε από το καβούκι μας για οποιοδήποτε λόγο μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα και τον κόσμο που ζούμε πιο ανθρώπινο.
Και η δράση είναι καταλύτης του εαυτού της. Αυτό σας το υπογράφω.
ΥΓ. Χαρίζονται δυο ασπρόμαυρα αρσενικά γατάκια ο Ηρακλής και ο Φάνης. 3μιση μηνών πληροφορίες προσεχώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου