Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Αντί προλόγου......

Καλωσορίσατε στην γατοπεριπετεια!!


Το blog αυτό γεννήθηκε για πάρα πολλούς λόγους μετά από σχεδόν ένα χρόνο σκέψης. Τόσο είναι και το διάστημα της κοινής μου συμβίωσης με τα υπέροχα πλάσματα που λέγονται γάτες. Για την ακρίβεια 14, 13 και 9 μήνες γατί δεν πήγα από το 0 στα 3 αμέσως…


Κάθε μέρα που περνούσε ήταν και μια περιπέτεια αλλά και μια απορία. Μια χαρά αλλά και μια δυσκολία. Το ταξίδι μας είχε πολλές χαρές αλλά και πολλές λακκούβες. Σκοπός μας είναι να μοιραστούμε αυτό το ταξίδι και όλα όσα το πλαισιώνουν για να γελάσουμε, να συγκινηθούμε, να ευαισθητοποιηθούμε, αλλά κυρίως για να παρουσιάσουμε real time όσα περνάει και σκέφτεται και βιώνει κάποιος που ζει με γατούλες.


Όταν μπήκαν στη ζωή μου τα γατάκια (τότε….γατάρες τώρα) το μόνο που ήξερα από γάτες είναι ότι έχουν 4 πόδια και ότι θέλω να ζήσω μαζί με μια .Μη με ρωτάτε γιατί αυτό είναι ολόκληρο κεφάλαιο για να μην πω βιβλίο(θα επανέλθουμε….). Μέσα από forum ,βιβλία, άρθρα και γιατρούς αλλά κυρίως από ανθρώπους που είχαν γάτες έμαθα πάρα πολλά πράγματα και κατάφερα να σταθώ στο ύψος τον περιστάσεων.


Σε ένα μεγάλο βαθμό θέλω να ανταποδώσω αυτή τη βοήθεια και να βοηθήσω με τη σειρά μου όσους θέλουν ή σκέφτονται να μπουν στον μαγικό κόσμο της ζωής με ένα κατοικίδιο αλλά διστάζουν γιατί έχουν αναπάντητα ερωτήματα και αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρουν, το ύψος της δέσμευσης και μύρια όσα άλλα.


Ένα θα σας πω ,τα πράγματα είναι πιο εύκολα από ότι τα φανταζόμαστε φτάνει να είμαστε ενημερωμένοι και να ενεργούμε από αγάπη και με υπομονή.Αν περάσει το διάστημα προσαρμογής τα αγαπάς τόσο πολύ που μπορεί να συμβιβαστείς με πράγματα που ποτέ δεν φανταζόσουν.Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση ότι προσφέρεις σε ένα πλασματάκι που σε έχει ανάγκη.


Η ζωή με ένα ζωάκι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο υπεύθυνο και ευέλικτο.

Και εμένα μου τα έλεγαν και τα θεωρούσα κλίσε (και μάλιστα μελό!!) αλλά τώρα που είμαι από την άλλη πλευρά του ποταμού ξέρω ότι είναι πέρα για πέρα αλήθεια.


Θέλω να ευχαριστήσω την Ασημίνα για την βοήθεια και πολλά άλλα και όλες τις γατοφίλες μου στα forum και εκτός που μου έδωσαν απαντήσεις και κουράγιο αλλά και με άκουγαν χωρίς να κρίνουν. Ένα ευχαριστώ φυλάω και τις άλλες φίλες μου που υποστήριξαν την απόφασή μου χωρίς να συμφωνούν 100%.


Θα επανέλθουμε λοιπόν σύντομα με τις απαραίτητες συστάσεις και φωτό.

Δέστε τις ζώνες σας και ξεκινάμε!!!


Α και για όσους χαμογελούν ειρωνικά ,ένα έχω να πω «ποτέ μη λες ,ποτέ»

2 σχόλια:

  1. εγω εχω εδω και 6 χρονια 4 γατες μεσα σε ενα διαμερισμα..τις βρηκα μωρα οταν η μητερα τους πεθανε απο τσιμπημα φιδιου...το μονο που εχω να πω οτι ειναι υπεροχο να ζεις μαζι τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. >:) γενικα ειναι παρανομο ναεχει κανεις ανω των δυο ζωων σε διαμερισμα αλλα ειναι τοσο χαριτωμένα που δεν μπορεις ευκολα να αντισταθεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή