Παρένθεση.

Γιατί αναβάλλουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα;

Γιατί όλα είναι θέμα διάθεσης και ψυχολογίας .Όταν νιώθουμε καλά μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο δεν κουραζόμαστε εύκολα και είμαστε γεμάτοι ιδέες. Όταν συμβαίνει το αντίθετο ακόμα και η παραμικρή δουλειά ρουτίνας γίνεται βουνό και η απαίτηση να αποδώσεις γίνεται θηλιά στο λαιμό. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν πια για τίποτα και ότι αφήνεις πίσω γίνεται μια σιδερένια μπάλα που σέρνεις μαζί σου και δεν μπορείς να χαλαρώσεις με τίποτα. Και πριν ξεμπλέξεις με αυτά έρχονται άλλα και άλλα και κάποια πράγματα μοιραία μένουν μισά για να δώσουν στην θέση τους σε άλλα που τελικά δεν άξιζε τον κόπο να πάρουν την προτεραιότητα από τα πρώτα….κτλ κτλ. Βέβαια οι άλλοι δεν έχουν καμία υποχρέωση να σε καταλάβουν και πιθανότατα αντιμετωπίζουν κάτι αντίστοιχο επίσης. Έτσι αναβάλλεις πράγματα με την ελπίδα ότι το αύριο θα είναι ευκολότερο ή καλύτερο και εν πάσει περιπτώσει θα έχεις την διάθεση να ασχοληθείς και να τα ολοκληρώσεις. Δυστυχώς κάποια πράγματα στη ζωή μας χρειάζονται προσπάθεια πνευματική αν όχι ψυχική για να τα διεκπεραιώσεις οπότε δεν μπορείς να κλείσεις το μυαλό σου και να τραβήξεις σιωπηλά κουπί.

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που μπορούσαν να πειθαρχούν απόλυτα στις απαιτήσεις της ζωής τους.Μεγαλώνοντας χάνω ανεπιστρεπτί την ικανότητα να τους μιμούμαι. Το μόνο που σε ανακουφίζει σε αυτή την περίπτωση είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους αγνούς και αισιόδοξους όπως ένα παιδί ή ζωάκια γιατί σκέφτονται απλά και σε επαναφέρουν σε όλα αυτά που είναι σημαντικά στη ζωή μας, υγεία, εξασφάλιση της επιβίωσης και αγάπη.
Θέλεις δεν θέλεις σου το τρίβουν στα μούτρα και σε πλαισιώνουν με μια τόσο ανακουφιστική ρουτίνα .Δεν τα νοιάζει αν έχεις πετύχει αποτύχει μαλώσει, στενοχωρήσει ή στεναχωρηθεί, πληρώσει ή πληρωθεί, ταλαιπωρήσει ή ταλαιπωρηθεί ή όλο αυτό το κουβάρι που γυρίζει μέσα στο μυαλό σου για το τι θα ξημερώσει την επόμενη μέρα και που αλλά κυρίως πως θα σε βρει, τα νοιάζει μόνο ότι είσαι εκεί!

Θα μπορούσα να προσθέσω σε αυτή την κατηγορία και την οικογένεια τους πολύ στενούς φίλους η τον/την σύντροφο αλλά αρχίζω να μην έχω καμία εμπιστοσύνη στα κίνητρα των ενηλίκων και σχεδόν ποτέ κάποιος από τους δίπλα μας δεν είναι σε τέλεια κατάσταση ώστε να αναλάβει να ξεκουράσει αναλαμβάνοντας λίγο από το ξένο βάρος. Οπότε τα παιδιά και τα ζωάκια είναι σίγουρα μια ασφαλής επιλογή. Για μένα τουλάχιστον.

Το παραπάνω κείμενο είναι ενδεικτικό. Το στέλνω στο κενό για να βγει από μέσα μου ένα βάρος γιατί κουράστηκα,τα άκουσα και είναι μέρες που μετανιώνω που δεν γύρισα πλευρό και βγήκα στον κόσμο.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ένα πλασματάκι στη ζωή μας μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά. Σου δίνει μια αίσθηση σκοπού και σε κρατάει στην επιφάνεια όταν νιώθεις ότι δεν σε νοιάζει πια και να πνιγείς. Σε κοιτάει με μάτια όλο αγάπη και απορία και όταν βλέπει ότι δεν αντιδράς νιαουρίζει και σου θυμίζει ότι είναι ώρα φαγητού ή σου δείχνει το παιχνίδι του ή τρίβεται στα πόδια σου γιατί από όλο το σπίτι θέλει να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου. Και μαλακώνεις, ονειρεύεσαι, αισιοδοξείς ή απλώς χαλαρώνεις και ξεχνιέσαι και σίγουρα χαμογελάς και για μερικούς αυτό μπορεί να είναι και το πρώτο αληθινό χαμόγελο της ημέρας.

Υιοθετήστε ένα ζωάκι, είναι πραγματικά θεραπευτικό!!
(και πολύ πολύ φθηνότερο από την βοήθεια ενός ειδικού).