Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Last but not least....
Τελευταίος και απρόσκλητος μπήκε στην παρέα μας ο Ριχάρδος ή Ταζ ή Μπίχλας. Το λιονταράκι μου είναι εξαιρετική περίπτωση που χωράει πάρα μα πάρα πολύ ανάλυση για το μέλλον. Προς το παρόν θα αφήσω τον ίδιο να σας συστηθεί και να σας πει μέσες άκρες την ιστορία του!!
"Βασικά καλησπέρα σας......
Εγώ πολλά δεν ξέρω, αυτό που ξέρω είναι ότι μια ωραία πρωία εκεί που έκανα τη βόλτα μου στα χωράφια και έψαχνα φαγάκι έπεσα πάνω σε ένα τύπο που με κοιτούσε περίεργα. Τον απέφυγα με μια κίνηση ματ αλλά ο μπαγάσας βρήκε τρόπο και με τσουβάλιασε. Με έχωσε σε ένα φορτηγάκι και με ξεφόρτωσε σε μια κοπέλα στη Σαλονίκη λένε. Εγώ δεν ήμουν όμως να με δει γυναίκα, τίγκα στον ψύλλο, ξεμαλλιασμένος ,αδύνατος, άστα. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν όμως οτι ο τύπος που λέγαμε έμασε μαζί και έναν κολλητό απο τα πέριξ οπότε μας παράτησε μαζί στην κοπέλα και έφυγε. Αυτή με φάνηκε λίγο βαρεμένη αλλά όχι επικίνδυνη. Λάθος φίλε λάθος. Αφού σταμάτησε τα γουτσου γούτσου μας τραβάει ένα ψέκασμα μας έκανε λούτσα χάλια μαύρα και εγώ δεν ξέρω αν με πιάνεις δεν είναι του μπάνιου δικέ μου.
Μας έβαλε σε τσίλικο απαρτεμαν παρεούλα, φαγάκι νεράκι και τα σχετικά. Με τον καιρό φύγαν οι ψύλλοι, βγάλαμε μαλλί, βάλαμε κιλά, ο κολλητός καλό παιδί αλλά μια μέρα πήγε για τσιγάρα και δεν ξαναγύρισε. Μετά άκουσα οτι βρήκε άλλο πολύ καλό σπιτάκι και έτζασε, χωρίς ούτε ένα γειά, τι να πώ,τέλοσπάντων.
Καπάκι με πιάνει ένα κρύωμα,μύξα και κακό,φτέρνισμα, χάλια. Με παίρνει αυτή η κοπέλα που λέτε (καλό κορίτσι τελικά εξυπηρετικότατο) και με πάει στη γιατρό. Αλλο φρούτο κι αυτή, με πλακώσαν στις ενέσεις,με τάραξαν το ποπουδάκι. Με πιάνουν τα νεύρα μου και αρχινάω τις τσιρίδες. Δεν σταμάτησα ούτε όλο το βράδυ να τσιρίζω. Δεν θα μου εξηγήσει κανείς τι κόλπα είναι αυτά.
Την άλλη μέρα τα έπαιξα πια, με βρήκε το πρωι βραχνιασμένο κουρέλι η κοπέλα και σκιάχτηκε. Με βούτησε όπως ήμουν με έχωσε στο κλουβάκι και με πήγε αλλού. Μόλις μπήκαμε στο αλλού κατάλαβα οτι την έβαψα. Με πλησιάζουν δυο τέρατα, με μυρίζουν, η μια φεύγει (γλίτωσα λέω γιατί την είδα και πιο μπαμπάτσικια) η άλλη η σαφρακιασμένη λύσσαξε. Χου απο δω χου απο κει πατούσια τσιρίδες.Ίσα μωρη ποια είσαι μας είπες. Η δίποδη αγχώθηκε την έπιασα εγώ ,αλλά αφού δεν με βγάζει κάνω τουμπεκί στο κλουβάκι και περιμένω.
Για να μην μακρυγορώ, βγήκα το τσέκαρα το μέρος , ωραίο τσαρδάκι και τα κορίτσια καλά κατα βάθος. Η χοντρούλα και η δίποδη δηλαδή αν και με τρέχει στην αλλη κάθε τόσο για ένεση (αμάν αδερφέ μου). Φαγάκι έχουμε ,ζέστα και χάδια, χλιδή. Αν έλειπε και η στρίτζω ή Τζουτσουκίτσα πως διάολο τη λένε θα ήμαν άρχοντας. Δεν βαριέσε εγώ είμαι large την προσκαλώ και για παιχνίδι της κολλάω κιόλας αλλά μπα. Ούτε σαν αδέρφι δεν θέλει να με δει. Βρε portokalogata power της λέω εγώ χου με λέει αυτή. Γυναίκες.
Με τον καιρό βέβαια τα ψιλοβρηκαμε. Whatever, φαι να έχουμε και χάδια φίλε αυτό είναι το νόημα της ζωής.
Peace........
Ριχάρδος Ταζίδης
Ο σπόρος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
χαχαχαχαχαχαχα...............!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή