Γιατρέ ....αρρώστησε!

Όλα τα ζωάκια έρχεται κάποια στιγμή που όπως και εμείς άλλωστε θα αρρωστήσουν… Τι κάνουμε όταν συμβεί αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να ασχοληθούμε. Οk, σίγουρα ένας αρχάριος γατογονιός θα σκεφτεί ότι ζώο είναι και έχει αντοχές. Αυτό άλλωστε θα τον διαβεβαιώσουν και οι γύρω του αν δεν ξέρουν περισσότερα. Σίγουρα τα ζώα έχουν μεγαλύτερες αντοχές από τον άνθρωπο (σε κάποιες περιπτώσεις) αλλά αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αν εμφανίσει κάτι το ζωάκι μας περιμένουμε να περάσει από μόνο του. Αυτό μπορεί να αποβεί καταστρεπτικό για την μετέπειτα υγεία του ακόμα και μοιραίο αλλά μπορεί να έχει και κάτι που μπορεί να μεταδώσει σε εμάς (πχ μύκητες) που καλό είναι να το φροντίσουμε από νωρίς.
Οπότε
1. Δεν αδιαφορούμε.
2. Δεν αποφεύγουμε την επίσκεψη στον κτηνίατρο.
3. Διαλέγουμε κτηνίατρο.

Εδώ αρχίζουν τα όργανα. Δυστυχώς η επιλογή κτηνιάτρου δεν είναι καθόλου εύκολη και ευχάριστη διαδικασία και συνήθως παίρνει αρκετό χρόνο να βρούμε αυτόν που μας ταιριάζει και του ταιριάζουμε. Ακόμη και αν σας συστήσουν κάποιον θα χρειαστεί σίγουρα να εφαρμόσετε την μέθοδο «δοκιμή και σφάλμα» σε μερικές περιπτώσεις.

Θα μοιραστώ μαζί σας τη δική μας εμπειρία για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ . Πριν μπούνε στη ζωή μου τα γατάκια (ένα, ένα) οι κτηνίατροι ήταν για μένα κάτι τύποι που ασχολούνταν με αγελάδες και κατσίκια -άκρως μπρουτάλ φυσιογνωμίες- ή υπάλληλοι του δημοσίου που είχαν να κάνουν με έλεγχους σχετικούς με τρόφιμα.

Αν με ρωτούσε κάποιος αν υπάρχει κτηνιατρείο στη γειτονιά μου δεν θα ήξερα να απαντήσω και υπάρχουν δυο σε απόσταση αναπνοής. Τέτοιο ρεζίλι…. Μόλις πήρα την Νεφέλη, άρχισα να ψάχνω για έναν κτηνίατρο στην περιοχή αρχικά για την πρώτη εξέταση και τα εμβόλια της. Εντάξει ρώτησα στη γειτονιά, στη γατοομάδα ,σε fora, πήρα κάποια ονόματα αλλά δεδομένης της κατάστασης μεταξύ μας (καμία διπλωματική επαφή) έμειναν στο συρτάρι για αρκετό καιρό.

Ξαναβγήκαν όταν άρχισε να ουρλιάζει από οίστρο και έπρεπε να πάει για στείρωση πριν από την εποχή που είχα στο μυαλό μου. Τότε διάλεξα έναν με κριτήριο ότι ήταν συστημένος σαν καλός γιατρός, τον είχαν χρησιμοποιήσει άνθρωποι φιλόζωοι και εμπιστοσύνης και ήταν σχετικά κοντά.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έμεινα ευχαριστημένη από τη δουλειά του. Ήταν σοβαρός, με βοήθησε πολύ με το άγχος, μου εξήγησε τη διαδικασία, τυπικός ,έμπειρος, καλός με τη γατούλα μου αλλά κατά τι ακριβός όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων και ολίγον απόμακρος. Χαλάλι βέβαια αλλά σε περίπτωση που θα είχα θέμα με τα χρήματα θα με δυσκόλευε αυτή η επιλογή.

Τον κρατήσαμε, κάναμε εκεί τα εμβόλια και της Κουτσουπίτσας και τη δική της στείρωση. Μέχρι που μια φίλη μου συνέστησε μια γιατρό δυο τετράγωνα από το σπίτι μου. Πήγα να την δω γιατί είχε έρθει ο καιρός και για τις αποπαρασιτώσεις οπότε να μην έτρεχα μακριά για κάτι τόσο απλό. Αυτή η γιατρός είχε άλλο στυλ, πιο ευχάριστη και φιλική, πολύ πιο τρυφερή με τα ζώα και πολύ περισσότερο διαθέσιμη με την έννοια ότι μπορούσε να σε εξυπηρετήσει χωρίς ραντεβού, δεν δυσανασχετούσε να σε βοηθήσει ακόμα και για ψύλλου πήδημα, το ιατρείο της ήταν εξοπλισμένο και είχε καλύτερες τιμές αλλά κυρίως ήταν δίπλα. Τα μπαγλάρωνα και τα πήγαινα όποτε έβγαζαν έστω και ένα σπυράκι χωρίς να σκεφτώ που θα παρκάρω, τι κίνηση θα βρω, να κλείσω ραντεβού από πριν. Είχα βρει τη λύση μου ταιριάζαμε και σαν άνθρωποι, όλα καλά.

Βέβαια όσο γίνονται όλα αυτά δεν υπήρχε στη ζωή μου ο μικρός γατούλης (ο απρόσκλητος!!) και στην ουσία η ανάγκη που είχαν οι άλλες δυο για κτηνίατρο ήταν κοινωνική(!!!) και διόλου ουσιαστική καθότι υγιέστατες και δυνατές.

Ο μικρός όμως μας ήρθε με ένα πρόβλημα στο αναπνευστικό (κλασσικά για γατάκι) σε πολύ μικρή ηλικία (που δεν μπορεί να πάρει όλη τη διαθέσιμη γκάμα φαρμάκων) και σε αρκετά προχωρημένο βαθμό. Τότε ήταν 1,5 μηνών τώρα είναι 11 σχεδόν και το σήριαλ της θεραπείας του θα αποτελέσει αυτόνομο θέμα γιατί αξίζει τον κόπο. Σε περίληψη μόνο να πω ότι έχει κάνει του κόσμου τις αγωγές πάνω στις οποίες συμφωνούσαν και οι δυο που χρησιμοποιήσαμε αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τις ακτινογραφίες του τις είδαν άλλοι τρεις που πάνω κάτω πρότειναν τα ίδια. Πρόσφατα πήγαμε να δούμε μια γιατρό που έχει μεγαλύτερη ειδίκευση στις γάτες (όπως μας πληροφόρησε καλά ψαγμένη πηγή) και μας πρότεινε ένα διαφορετικό συνδυασμό. Ακόμη είναι νωρίς αλλά δείχνει ότι δουλεύει. Θα δούμε εν καιρώ. Κρατάω μικρό καλάθι….

Το συμπέρασμα είναι παρόλα αυτά ότι πολύ δύσκολα βρίσκεις σε ένα γιατρό αυτό που ζητάς οπότε πρέπει να έχει κανείς μια λίστα από γιατρούς να συμβουλευτεί για μια δεύτερη γνώμη ή μια δύσκολη διάγνωση. Και πάντα να έχει ανοιχτές κεραίες να τσιμπάει ονόματα γιατρών που ειδικεύονται σε κάτι, συνεργάζονται με το πανεπιστήμιο έχουν σώσει γατιά κτλ.
Μέσες άκρες χρειάζεται ένας γιατρός
• Διαθέσιμο τις περισσότερες ώρες αν όχι να σας δει, να σας συμβουλέψει τι να κάνετε.
• Κοντά στο σπίτι σας για εμβόλια, αποπαρασιτώσεις, πρόχειρη εξέταση, τροφούλες η άλλα κτηνιατρικά, ακόμα αν είναι δυνατόν και για καφεδάκι…που να ξέρει το ιστορικό σας και τα ζωάκια σας και να είναι διαθέσιμος να συνεργαστεί με ένα συνάδελφο αν προκύψει ανάγκη.
• Κάποιον που να έχει εμπειρία με αδέσποτα και να δέχεται αδέσποτα ζώα ή φιλοξενίες, γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.

Αν κάποιος μπορέσει να τα πετύχει όλα σε ένα είναι φοβερά τυχερός και δεν το συζητώ, ζηλεύω. Εμείς τα μοιράσαμε. Και έτσι είναι καλά όμως.

• Κάποιον που να κάνει φιλοζωικές τιμές για τις δύσκολες μέρες.

Και εδώ θέλω να σταθώ. Το οικονομικό δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο για μια επίσκεψη στον κτηνίατρο. Μια μικρή έρευνα αγοράς μπορεί να μας αποκαλύψει γιατρούς με καλές τιμές για όλες τις υπηρεσίες ακόμη και για χειρουργεία. Είναι κρίμα να έχουμε ένα άρρωστο ζωάκι να υποφέρει για αυτό το λόγο. Υπάρχουν τέτοιοι γιατροί. Μπορούμε να συμβουλευτούμε μια φιλοζωική που σίγουρα θα ξέρει, να πάρουμε και μερικά τηλέφωνα, να πάμε και λίγο πιο μακριά αν χρειαστεί ,υπάρχουν λύσεις.

Στο κάτω κάτω αν εμείς είχαμε πρόβλημα και δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε γιατρό θα πηγαίναμε σε μια εφημερία και ας ήταν ταλαιπωρία. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα από το να υποφέρουμε σιωπηλά. Και μην ξεχνάμε ότι τα ζωάκια δεν μιλάνε και για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος δεν δίνουν πολλές πληροφορίες για το τι ακριβώς τους συμβαίνει και πόσο υποφέρουν. Μετά από ένα χειμώνα παρατράγουδα έχω να σας πω ότι υποφέρουν αρκετά και όταν τα αγαπάς υποφέρεις και εσύ μαζί τους.

Επίσης, κάντε και μια δική σας πρόχειρη έρευνα γύρω από τη διάγνωση. Υπάρχουν άπειρες πληροφορίες διαθέσιμες στο internet και όχι μόνο. Ένας πληροφορημένος γατογονιός είναι σίγουρα καλύτερος συνομιλητής για ένα γιατρό και καλύτερος «ντετέκτιβ» συμπτωμάτων για το ζωάκι του. Χώρια που κακά τα ψέματα τους ψαρώνετε και λίγο που δεν είναι κακό!

Με τις υγείες σας και περαστικά (μας).