Helloooo........again.

Ένα παράξενο πράγμα…. Ενώ με φίλους ομοίως γατόπληκτους μπορώ να μιλάω και μιλάω με τις ώρες για τα γατόνια μου και για το πώς είναι να ζεις με γάτες και για το τι καινούργιο ανακάλυψα και δεν συμμαζεύεται, εδώ τόσους μήνες δεν μπόρεσα να γράψω κάτι. Όλα όσα σχεδίαζα να γράψω μου φαινόντουσαν πολύ οικεία για ένα τέτοιο βήμα. Μου μπήκε στο μυαλό ότι θα ήταν σαν να λέω σε έναν άγνωστο ένα εσωτερικό αστείο που δεν θα καταλάβει και θα νιώσει άβολα. Κάπου στην πορεία έχασα την αρχική μου ιδέα που δεν ήταν άλλη από το να στείλω στο κενό τις περιπέτειες μας ελπίζοντας ότι κάποιοι που αγαπούν τις γάτες να νιώσουν ότι είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι:) (quote!!) και με την ελπίδα να εμπνεύσω τον έρωτα για αυτά τα υπέροχα ζώα και σε όποιον άλλο τρακάρει επάνω μας.

Μεγάλα σχέδια αλλά ουσία απλή. Στο διάστημα που μεσολάβησε συνέβηκαν πολλά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ξαναανακάλυψα την απλότητα στα πράγματα. Και για αυτό έχω να ευχαριστήσω τα γατόνια μου που μου θυμίζουν κάθε μέρα ότι ο κόσμος όλος και η πηγή της δύναμης μας είναι ένα ζεστό σπίτι , ένα πιάτο φαγητό και καλή παρέα, ενίοτε και κάποιος που μπορούμε να μπουφλίζουμε ξέροντας ότι θα μας συγχωρήσει.

Αφιερώνω την νέα αρχή στο Κουτσουπάκι μου που κάποια από αυτές τις μέρες έχει τα γενέθλια της και γίνεται δυο ετών. Είμαι σίγουρη ότι στην πορεία θα αλλάξουμε ,θα συμμαζευτούμε, θα οργανωθούμε αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε την καθημερινότητα και τις αλλαγές της σαν μια περιπέτεια. Και μόνο για αυτό είμαι σίγουρη….

ΥΓ. Το γατί της φωτογραφίας δεν είναι ο Ταζζζ. Αν και θα μπορούσε....