Mind the cat!!!!

"Και αφού γλιτώσαμε απο το θάνατο ας πιάσουμε μεροκάματο σε πιο ασφαλές σημείο..."




Σήμερα πρωι πρωι έχασα 10 χρόνια απο τη ζωή μου!! Πόσο τυχερή ήταν η μικρή μου και πόσο τυχερή εγώ.... Ας είναι καλά η γιαγιά μου που μας γλιτωσε και τις δυο!!!

Παίρνω που λέτε τo κάλυμμα του κρεβατιού να το τινάξω. Το τυλίγω, το κουβαλάω προς το μπαλκόνι , τίποτα το παράξενο. Η Νεφέλη και ο μικρός τρώνε το φαγητό τους, όλα καλά. Και χτυπάει το κινητό που συμπτωματικά ήταν μπροστά μου στο τραπέζι την ώρα που έβγαινα- η γιαγιά μου.

Αφήνω ένα λεπτό το ριχτάρι να το σηκώσω και βλέπω να βγαίνει η Κουτσουπίτσα απο μέσα, άνετη σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Δεν την κατάλαβα οτι ήταν εκεί, ούτε αντέδρασε την ώρα που το μάζευα.Βιαζόμουν και εγώ να φύγω για τη δουλειά και δεν το άνοιξα απλά το πήρα όπως ήταν ζαρωμένο στα πόδια του κρεβατιού.

Αν δεν σήκωνα το τηλέφωνο θα την τίναζα απο το μπαλκόνι.

Έμεινα να την κοιτάω και δεν πίστευα τι θα είχε συμβεί παραλίγο!!!! Δεν ήξερα αν ήθελα να την φιλήσω ή να τη πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια!!!! Βέβαια το μπαλκόνι είναι χαμηλό και πιθανότατα να μην υπήρχε πρόβλημα αλλά το ρισκάρεις;;

Τώρα πια ότι και αν είναι να κάνω πρώτα θα μετράω κεφάλια...

Η γάτα ως αξεσουάρ.....και τι άλλο θα ακούσουμε!!!

Λοιπόν αν μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα εδώ το έζησα και δεν το πιστεύω! Πήγα την Παρασκευή στη γιατρό για να πάρω πάστα αποπαρασίτωσης και frontline για τα αδεσποτάκια που μου έσκασαν.

Εκείνη την ώρα είναι μέσα μια γατούλα που είναι ίδια η Νεφέλη και περιμένει έξω και μια κυρία με ένα γκρί περσάκι πολύ μικρό 2 μηνών το πολύ. Το σχολιάζω εγώ στη γιατρό οτι η γατούλα είναι ιδια με τη Νεφέλη, της λέω και τι θέλω και περιμένω μαζί με την κυρία να τελειώσει η γατούλα. Και εδώ αρχίζει το show. Θα προσπαθήσω να παραθέσω τον διάλογο όσο πιο πιστά γίνεται.

Κυρία : Καλησπέρα , έχετε και εσείς γατούλα
Εγώ : Καλησπέρα , ναι τρεις
Κυρία: Κι εμείς πήραμε τη Ζιζί πρόσφατα και μας έκανε διάρροια το χρυσό μου γιαυτό το έφερα.
Εγώ: Αχ μωρέ το καημένο, ελπίζω να μην είναι τίποτα και να της περάσει είναι τόσο μικρούλα.
Μόνο αυτήν έχετε.
Κυρία: Ναι προς το παρόν αλλά σκέφτομαι να πάρω άλλα δυο.
Εγώ: Αλήθεια μπράβο σας είναι καλύτερα να έχουν παρέα το ένα το άλλο.
Κυρία: Ναι, θα πάρουμε ένα ολόασπρο και ένα ολόμαυρο αργότερα για να ταιριάζουν μεταξύ τους και μαζί και ανα δυο.
Εγώ: Τι εννοείτε;
Κυρία: Χρωματικά, λευκο με γκρί γκρί με μαύρο,λευκό με μαύρο,γκρί με μαύρο. Τέλεια θα είναι όπως θα τα βλέπεις να κάθονται στον καναπέ.Όλο το σπιτι είναι σε αυτά τα χρώματα ξέρετε.
Εγώ:Θα μπορούσατε να πετύχετε και τα τρια χρώματα σε μια ξέρετε. Όπως η γατούλα που εξετάζετε.(χαμογελώντας γιατί ήδη κατάλαβα οτι κάτι δεν παεί καλά....)
Κυρία: Α πα πα δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω παρδαλό ζώο κουράζει αφόρητα το μάτι. Αυτή η γατούλα έχει απαράδεκτη γούνα για μενα πάντα.Ελπίζω να μην σας προσβάλλω μια και μοιάζει με τη δικιά σας.
Εγώ: Παρακαλώ, αυτά είναι προτιμήσεις .Εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η γατούλα.
Κυρία: Ναί ε (με ένα ύφος απαξίας)
Εγώ: Τόσο πολύ μάλιστα που πήρα και μια παρόμοια αλλά σι μπιζάκι στο medium σαν αυτή της φωτογραφίας. (εμφανέστατα ειρωνικά της δείχνω μια φωτογραφία στον τοίχο με ενα σωσία της Κουτσουπίτσας)
Κυρίαστον κόσμο της χαμπάρι δεν πηρε απο την είρωνία) Αυτό χρυσή μου δεν είναι μπεζ είναι σαλμόν.
Γιατρός: Καλή μου θα περιμένεις λίγο; Περαστε.
Κυρία: Χάρηκα.Πάμε Ζιζί!
Εγώ:Επίσης επίσης.

Δεν ξέρω αν είναι για γέλια η για κλαμματα πάντως με έπιασε ένα νευρικό γέλιο μόλις φύγαν που δάκρυσα και τώρα που το γράφω και το ξαναζώ μου έρχεται να χτυπηθώ κάτω απο τα γέλια.

Και έχω και μια απορία, βγαίνουν σε μαύρο οι περσικές;

Ενα απόγευμα σαν όλα τα άλλα......

Η κυνηγετική περίοδος άρχισε και εμείς φορέσαμε την παραλλαγή μας και βγήκαμε στο σαλόνι να κυνηγήσουμε σκώρους. Δεν σας λέω τίποτα. Τί πάνω σε βιβλιοθήκες , τι πάνω στη ντουλάπα,τι στα κουρτινόξυλα, τα γατιά μου γίναν ιπτάμενα.Φρενίτιδα!!!!

Και μόλις πιάσουν ένα δύστυχο τον αρχινάν στις γρήγορες κάτω στο πάτωμα τον κλέβει η μια απο την άλλη κυνηγιούνται, δέρνονται, αλλά σκώρους πιάνουν!! Πέντε εχθές το βράδυ μέχρι που έκλεισα την μπαλκονοπορτα να ησυχάσουμε πια. Περάσαμε μισή ώρα ήσυχα μέχρι που έκανα το λάθος να πάω για μπάνιο και να τις αφήσω μόνες.

Τα κορίτσια μου φυσικά είναι της "δημιουργικής απασχόλησης". Ανακαλύψαν τον τρόπο να τραβάν τα χαρτομάντηλα απο το κουτί και μετά να τα σκίζουν τραβόντας τα απο τη μια μεριά η μια και απο την άλλη η άλλη . Όταν βγήκα το μισό σαλόνι ήταν γεμάτο σκισμένα χαρτομάντηλα και εκεί μπροστά μου πήγε το μικρό και άρχισε να βγάζει και άλλα απο το κουτί.Μιλάμε για θράσσος όχι αστεία!!! Η μεγάλη κατάλαβε μάλλον οτι κάτι δεν παει καλά, σταμάτησε να μασουλάει τα χαρτιά και κρυφτηκε στο τούνελ. Η άλλη τη δουλειά της μέχρι που της παίρνω το κουτί και μου κάνει μια μιααααοοοου μιαου μιαου.

Παρντόν που σας διακόψαμε !!!! δεν θα επαναληφθεί..

Πέρσι σαν σήμερα.....

Ναι!!!! Μεγαλώσα,μακρύνα,δυνάμωσα, εξασκηθήκα και τα καταφέρα!!!!! Σε μια στιγμή που η μαμά προσπαθούσε να τακτοποίησει κάτι στο ανοιχτό ψυγείο και δεν με έβλεπε ....πήρα φόρα,πήδηξα ψηλά και ΜΠΟΥΚΑΡΑ!!!!!!!

Στο δεύτερο ράφι μάλιστα και της έκοψα τη χολή αλλά δεν με μάλωσε, με άφησε να μυρίσω λίγο και μετά με κατέβασε κάτω.Εμένα όμως δεν μου έφυγε η απορία τίποτα δεν πρόλαβα να κάνω.

Ας με βγάζει η μαμά και ας με μαλώνει τώρα που ξέρω οτι μπορώ ποιος με πιάνει, όχι σαν το χαιβάνι τη Νεφέλη που φοβάται τον ίσκιο της χι χι χι χι χι.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Κουτσουπίτσα

Summer in the city....

Είπαμε ότι οι γάτες είναι ζώα που αγαπάνε τη ζέστη αλλά αυτό έχει και όρια. Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε λιώσει …οικογενειακώς….. Μας έχει πιάσει η ζέστη για τα καλά και είμαστε να πεθάνουμε όλοι, τετράποδοι και δίποδη.

Ήδη από εχθές το βράδυ έχουμε πέσει σε κατατονία. Γύρισα σπίτι από τη δουλειά για να τις βρω και τις τρεις ξαπλωμένες στα πλακάκια σαν ψόφιες. Η Νεφέλη στην στάση χαλάκι, μπρούμυτα με ανοιχτά πόδια χέρια, η Κουτσουπίτσα στην στάση εσταυρωμένος, ανάσκελα με χέρια πόδια ανοιχτά και ο μικρός στο πλάι να γυρίζει πλευρό κάθε τρεις και λίγο λες και ψήνεται στο γκρίλ.

Και οι τρεις όμως με κοίταξαν με το ύφος "μην κάνεις κανένα αστείο και χουφτώσεις με τέτοια ζέστη, δεν θα πάρεις πίσω το χέρι σου... παράτα μας".
Έτσι έπιασα και εγώ θέση στον καναπέ αν και πολύ θα ήθελα να ξαπλώσω επίσης στα πλακάκια.

Τα βραδάκια που μας κάνει τη χάρη να δροσίσει και όχι πάντα αρχίζουν κάπως να κουνιούνται τα καημένα. Όλη την υπόλοιπη μέρα είναι βυθισμένα σε ένα λήθαργο τόσο που τσεκάρω που και που αν αναπνέουν. Κλιματισμό δεν έχουμε, εκ πεποιθήσεως οπότε ελπίζουμε να μας βρει νωρίς το φθινόπωρο.

Μέχρι τότε βολευόμαστε όπως όπως με μια μεγάλη πετσέτα θαλάσσης βρεγμένη μέσα σε μια σκάφη.

Αυτό είναι το αυτοσχέδιο γατοκλιματιστικό μας.
Την ιδέα την πήραμε από
http://mycat.e-steki.gr/showthread.php?t=24226

Μια μια μπαίνουν μέσα για λίγη ώρα και δροσίζουν το κορμάκι τους στο νωπό ύφασμα γιατί πια δεν έχουν το κουράγιο να γλειφτούν. Άλλες φορές πάλι βουτάνε μόνο τα πατούσα στο μπολάκι με το νερό μήπως και ανακουφιστούν από τη ζέστη.

Άλλες φορές βουτάνε τα πατούσια για κακό σκοπό……

Τις προάλλες για παράδειγμα η μικρή διαβολίτσα μου ανακάλυψε ένα παιχνίδι που μας έκανε άνω κάτω όλο το απόγευμα. Βουτούσε τα χεράκια της στο μπώλ του νερού και μετά σφαλιάριζε τη Νεφέλη. Μια δύο τρείς τσατίστηκε κι αυτή και άρχισε ένα γατομαλλιοτραβηγμα ανευ προηγουμένου. Γρατσουνιές ,δαγκωνιές, φωνές ,χοουυυυ,κουτρουβάλημα μέσα στο σπίτι. Αφού πρώτη φορά αναγκάστηκα να τις χωρίσω και μέσα σε πέντε λεπτά ξαναγίναν κουβάρι.

Και γενικότερα είναι κακόκεφες –πολλά νεύρα λέμε- αλλά μήπως και εγώ νιώθω καλύτερα; Υπομονή θα δροσίσει που θα πάει;

Μένουμε στη σκιά, πίνουμε άφθονο νεράκι και αποφεύγουμε τις μετακινήσεις Αυτό το τελευταίο το μάθαμε the hard way!!!! Όταν μια προγραμματισμένη επίσκεψη στον γιατρό κόντεψε να ξεκάνει το κακόμοιρο το αγοράκι μου. Ξεκινήσαμε ντάλα μεσημέρι και μέχρι να φτάσουμε είχε αρχίσει να λαχανιάζει τόσο πολύ που τον βγάλαμε ημιλιπόθυμο από το αυτοκίνητο.
Το πόσο τρόμαξα δε λέγεται αλλά καλά να πάθω. Τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό.
Θα βγαίνουμε μόνο τα βράδια, σαν γάτες….