Σας ....ζητούν!!!

Οταν ζεις με ζωάκια πάντα θα κάνουν κάτι που θα σε εκπλήξει ευχάριστα ή και δυσάρεστα καμιά φορά. Στην δική μας την περίπτωση το τριο μπελ κάντο έχει ξεπεράσει τον μέσο όρο και πλέον σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το βράδυ που κοιμάμαι αυτές παίζουν πόκερ στο σαλόνι και το ξαναπαίζουν γάτες το πρωι για να τους βάλω φαγητό.
Θα αναρωτιέστε που κολλάει όλο αυτό. Εχω να σας πω λοιπόν οτι σήμερα ο Ταζ σήκωσε το τηλέφωνο και έκανε και κουβέντα !!!!

Το τηλέφωνο: ασύρματη συσκευή με ένα μεγάλο κεντρικό κουμπί για να ανοίγει και να κλείνει η γραμμη.

Τα γεγονότα: ως συνήθως έχουμε ξυπνήσει κατα τις εξι φάγαμε, πήγαμε άμμο και ξαναπέσαμε για ύπνο μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι. Μετα εγω σηκώνομαι και αυτές συνεχίζουν να κοιμούνται στο κρεβάτι. Γύρω στις 8 χτυπάει το ξυπνητήρι,σηκώνομαι, αρχίζω να ντύνομαι και πετάω το τηλέφωνο πάνω στο κρεβάτι για να θυμηθώ να το βάλω στη βάση πριν φύγω.Και βρίσκεται τώρα ανάμεσα τους αλλά κοντίτερα στον Ταζ. Σε μια στιγμή χτυπάει ενώ εκείνη την ώρα παλεύω με ένα κουτί πάνω απο την ντουλάπα και μέχρι να το κλείσω και να κατεβώ γίνεται το εξής σκηνικό. Κοιτάνε το τηλέφωνο αγουροξυπνημένες όλες και αρχίζουν μιααουυ η Νεφέλη, νιααααρ η Κουτσουπίτσα και μιχ μιχ μιχ ο Ταζ ο οποίος και δίνει μια με το πατούσι στο κεντρικό κουμπί, ψυχραιμότατος ,και σηκώνει το τηλέφωνο. Ακούγεται η μαμά μου απο μέσα να μιλάει και αυτός πάει πάνω απο τη συσκευή όρθιος και γκρινιάζει με το γνωστο νιααααααα αααααα ααααααα.
Εν τω μεταξύ κατεβαίνω και εγώ το παίρνω και μιλάω με τη μαμά μου η οποία με ρωτάει γιατί δεν της απαντώ τόση ώρα. Τωρα τι να πω , της εξηγώ οτι το τηλέφωνο δεν το σήκωσα εγώ αλλά ο.......Ταζ...... και μου απαντάει το θεικό.

" Αχ βρε πουλάκι μου καταλαβαίνω οτι τα αγαπάς αλλά δεν είναι άνθρωποι τα γατάκια μη δένεσαι τόσο πολύ, άκου να σηκώσει το τηλέφωνο το γατί,μην τα πεις αλλού αυτά θα γελάνε. Ζωάκια είναι παρέα σε κάνουν αλλά μην υπερβάλλεις....."

Τώρα πείτε μου πως να βρω το δίκιο μου......Κουφάθηκα , απόψε θα αναβάλλω όλα μου τα σχέδια και θα δω Χαρδαβέλλα μπας και μου δώσει κανένα επιχείρημα, μια εξήγηση, κάτι;;;

Η καλή μέρα απο το πρωι φαίνεται!!!

Από την εμπειρία μου με τα δικά μου γατιά αλλά και με όσα πέρασαν φιλοξενούμενα από το σπίτι ένα έχω συμπεράνει. Οι γάτες δεν διαπραγματεύονται το πρωινό τους. Όχι ,όχι,όχι….

Και εννοείτε ότι το απαιτούν όταν το θέλουν αυτές και όχι όταν είναι η ώρα να φάει και η υπόλοιπη οικογένεια. Το εσωτερικό ρολόι της γάτας ρυθμίζεται με τη μέρα οπότε το καλοκαίρι που ξημερώνει νωρίτερα, νωρίτερα απαιτείται και το σερβίρισμα.
Αν έχει κανείς πολύ υπομονή και επιμονή μπορεί να πετύχει να περνάει το δικό του και το γατάκι του να τρώει όποτε θέλει εκείνος αλλά ακόμα και αυτός ο συμβιβασμός έχει τα μειονεκτήματα του.
Εμείς για παράδειγμα μετά από πολύ κόπο και χαμένο ύπνο καταφέραμε να τρώμε στις 8. Και 8 θα φάμε. Ο στρατός παίρνει θέση από τις 7:59 και μόλις χτυπήσει το ξυπνητήρι αρχίζει να απαιτεί το φαί του. Θα μου πεις βάλε παραπάνω το βράδυ για να ξενοιάσεις. Αμ δε…. Οι γάτες και οι ευγενείς Βρετανοί είναι πλάσματα της συνήθειας. Και γεμάτο να είναι το ρημαδοπιατάκι 8 η ώρα θα σηκωθείς κιουρία μου και θα βάλεις φαγητό ΤΕΛΟΣ. 7 μέρες την εβδομάδα σταθερά. Θα μου πεις είναι δυνατόν…… εεεε είναι. Γενικά το φόρτε μου δεν είναι η εκπαίδευση. Αλλά οι γάτες δεν είναι και ζώα που σου κλείνουν συμφωνίες. Αν αλλάξουν τα συμφέροντα τους σε γράφουν έναν παρά και κάνουν τα δικά τους. Αυτή είναι όμως και η γοητεία τους ,αυτό που σε ιντριγκάρει και κάνει ενδιαφέρουσα και παραγωγική τη συμβίωση. Ενίοτε και δύσκολη επίσης όμως. Είναι σαν να ζεις με συγκάτοικο ή με το αφεντικό σου, ή και με τα δυο. Εν πάση περιπτώσει.

Εμείς δεν είμαστε ακριβώς το τυπικό γατονοικοκυριό είμαστε πολλοί και οι όροι της διαπραγμάτευσης αλλάζουν κάθε φορά αλλά ένα είναι το σίγουρο….στο φαγητό δεν έχει εκπτώσεις!!!!

Όταν λοιπόν έρχεται εκείνη η ώρα και ,αν όπως στην δική μας περίπτωση έχουν το ελεύθερο να περιφέρονται κατά βούληση στην κρεβατοκάμαρα , αυτά που μπορούν να συμβούν με βάση την δική μου εμπειρία κατηγοριοποιούνται με παραλλαγές σε 4 κατηγορίες:

Η πιεστική γάτα: Ανεβαίνει στο κρεβάτι και σε μυρίζει στο πρόσωπο. Μετά σου κάνει νιααααα. Αν δει ότι δεν αντιδράς αρχίζει να σε γλύφει. Αν πάλι δεν αντιδράσεις σε αγγίζει με το πατούσι στο πρόσωπο. Σε κάποια φάση βαριέται και κάθεται να γλειφτεί δίπλα σου. Αφού δεν βλέπει σημάδια ζωής αν και από ώρα σε έχει ξυπνήσει και το νιώθει αρχίζει τις μπούφλες μετά νιαουρίσματος. Το τελευταίο χαρτί της αν δεν έχεις σηκωθεί μέχρι τώρα είναι να ξαπλώσει πάνω στο κεφάλι σου κατά προτίμηση κλείνοντας τους αεραγωγούς. Σηκώνεσαι…….

Η διακριτικά ενοχλητική γάτα: Έρχεται νωχελικά και ξαπλώνει πάνω σου σε κάποιο ανώδυνο σημείο …ας πούμε πόδια. Σιγά ,σιγά ανεβαίνει προς τα πάνω. Αλλάζεις θέση για να την σηκώσεις και περιμένει να βολευτείς. Μόλις σταματήσεις να κουνιέσαι ξανασκαρφαλώνει πάνω σου λίγο πιο ψηλά. Ξαπλώνεις μπρούμυτα;; Βολεύεται στην πλάτη σου. Ξαπλώνεις ανάσκελα ;Βολεύετε στο στήθος σου. Ξαπλώνεις στο πλάι ,σκαρφαλώνει στον ώμο σου και ανασαίνει μέσα στο αυτί σου. Δεν σε πειράζει, δεν κλαίει , δεν κουνιέται. Τελευταίο χαρτί αν δεν έχεις σηκωθεί μέχρι τώρα… Αφού έχει έρθει πια σχεδόν στο κεφάλι σου, αρχίζει να γουργουρίζει όσο πιο δυνατά μπορεί.!!! Το παίζει δίπορτο, τάχα της έλειψες όλο το βράδυ και αυτή τη συγκεκριμένη ώρα όλως τυχαίως ήρθε για αγάπες. Όσο είσαι άπειρος το σύστημα δουλεύει ….Τις πρώτες 5 φορές παραμυθιάζεσαι.Then you see a pattern…… Τελικό αποτέλεσμα;;;; Σηκώνεσαι.

Η κυνηγιάρα γάτα: Ακριβώς την ώρα που θέλει να σε ξυπνήσει πηδάει σα βόμβα στο κρεβάτι . Ξυπνάς και κουνιέσαι λογικά. Κάθε σου κίνηση κάτω από τα σκεπάσματα ενώ ξέρει καλά ότι είναι τα πόδια σου την αντιμετωπίζει σαν ένα σατανικό ποντίκι που πρέπει να πιάσει. Και πηδάει πάνω τους , προσπαθεί να δαγκώσει να καμακώσει και να εξοντώσει το «άγνωστο αντικείμενο». Αν δεν μασήσεις και μείνεις ακίνητος έχει τη λύση…..Βρίσκει ένα από τα παιχνίδια της και παίζει «σκοτώνω το ποντίκι» πάνω σου, μέχρι να αγανακτήσεις!!!!!@#$$#%$#@$# Τελευταίο χαρτί αν ακόμα και έτσι δεν μασήσεις;;; Μια γάτα ξέρει πάντα τον τρόπο να συρθεί κάτω από τα σκεπάσματα και να σου χώσει μια δαγκωνιά τόση όση να…σηκωθείς. Σηκώνεσαι.

Η μάγισσα γάτα: Δεν κάνει τίποτα…..Παίρνει θέση απέναντι από τα μάτια σου και σε κοιτάει χωρίς να πάρει το βλέμμα της ούτε ένα δευτερόλεπτο. Σου στέλνει όνειρα κατά προτίμηση εφιάλτες και από διαίσθηση ξυπνάς και την βλέπεις να σε κοιτάζει με έντονο βλοσυρό βλέμμα του στυλ «μήπως κάτι ξεχνάς;;» Δεν σε πειράζει δεν κουνιέται ,μονό σε καρφώνει με τα μάτια. Προσπαθείς να την ξεχάσεις και να ξανακοιμηθείς. Ανοίγεις τα μάτια να τσεκάρεις και είναι εκεί. Μετά από πέντε λεπτά είναι ακόμα εκεί. Και αφού έχει καταφέρει να σε αγχώσει και άρχισαν να σε κατακλύζουν όλες οι πρωινές σκέψεις του τύπου :ΔΕΗ πλήρωσα; το ραντεβού το επιβεβαίωσα ;δώρο πήρα για τη μικρή; καφέ έχουμε; το πουκάμισό μου το σιδέρωσα; στην τράπεζα θα προλάβω να πάω; και είναι αδύνατο πια να κοιμηθείς…..Σηκώνεσαι.

Αν φυσικά δεν τους επιτρέπεις να μπουν στην κρεβατοκάμαρα αποφεύγεις όλα αυτά. Το πολύ πολύ να ακούγονται νυχάκια που ξύνουν την πόρτα ή και τίποτα άλλο. Πάντως μια γάτα θα βρει τρόπο να σε ξυπνήσει για πρωινό……

Και το όνομα .......γατιού..Επαμεινώνδας!!

"Εννοείτε οτι δεν διανοούμαστε να χρησιμοποιήσουμε νερό...εμείς τουλάχιστον"


Ένα από τα πρώτα θέματα που προκύπτουν όταν πάρεις μια γατούλα είναι το όνομα.

Μα πώς να την βγάλω τώρα;;;; Είναι σημαντικό, πρώτον γιατί όλα τα πλάσματα παίρνουν μια ταυτότητα , μια οντότητα με το όνομα τους. Είναι κάτι που τα συνοδεύει σε όλη τους την ζωή και στην καλύτερη περίπτωση τα αντιπροσωπεύει κιόλας . Τώρα θα μου πείτε σιγά μην καταλαβαίνει η γάτα το όνομα και την σημασία του. Η πικρή αλήθεια είναι ότι αν δεν το χειριστεί σωστά κανείς η γατούλα του δεν μαθαίνει να το ακούει. Άλλες φορές όμως που νομίζεις ότι δεν το ακούει μια χαρά το ξέρει αλλά δεν την ενδιαφέρει να ανταποκριθεί. Εν πάση περιπτώσει το όνομα είναι σημαντικό.

Η δική μου συμβουλή, αν δεν υπάρχει ένα όνομα …ας πούμε Μπάμπης … που λατρεύετε και θα το βάζατε ακόμα και σε θηλυκό γατί. Περιμένετε… Δείτε πρώτα τον χαρακτήρα του, τα χούγια και τις ιδιαιτερότητες του και μετά αποφασίζετε το καλύτερο όνομα.

Χρόνος υπάρχει και δεν υπάρχει λόγος να πάρει το όνομα το παππού η της γιαγιάς ντε και καλά. Αφήστε χρόνο στον εαυτό σας να γίνει δημιουργικός. Έτσι αποφεύγετε τον πρώτο σκόπελο να δώσετε ένα όνομα που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Επίσης έχετε στο μυαλό ότι αν πρόκειται για μικρό ζωάκι , θα μεγαλώσει οπότε το τζιτζικουλίνι μπορεί να μην είναι κατάλληλο ίσως, και λίγο κάπως ……για ένα γατί άνω των 5 κιλών.

Άλλος ένα σκόπελος είναι οι μόδες. Από αυτές δεν γλιτώνουν ούτε οι άνθρωποι γι’αυτό γέμισε ο τόπος Αλέξανδρους, Κωνσταντίνους, Άννα- Μαρίες, και Λυδίες πέρα από τα all time classic ελληνικά ονόματα. Και στα ζωάκια το ίδιο ισχύει πως ήταν κάποτε το Αζορ και το Τζίμης τώρα είναι άλλα ευφάνταστα πλην όμως επαναλαμβανόμενα ονόματα όπως Μπιζού, Νεφέλη, και άλλα πολλά. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά χάνει σε πρωτοτυπία.

Τρίτος και τελευταίος σκόπελος που έχω εντοπίσει είναι να δοθεί ένα όνομα με βάση κάποιο από τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά του γατιού ή γενικότερα την εξωτερική του εμφάνιση. Και αυτό γιατί πολύ συχνά τα φαινόμενα απατούν….

Θα μου πείτε που κολλάνε τώρα όλα αυτά. Είναι λάθη που έκανα προσωπικά και θα ήθελα να μοιραστώ το γιατί. Την πρώτη μου γατούλα, την Νεφελίτσα μου την έβγαλα Νεφέλη γιατί έτσι την φανταζόμουν, δεδομένου ότι στην αρχή δεν την πολύ έβλεπα. Επειδή γεννήθηκε και κάπου στον Οκτώβρη που για κάποιον ακατανόητο λόγο είναι ο αγαπημένος μου μήνας την είχα παρομοιάσει με τα πρώτα γκρίζα σύννεφα του Οκτώβρη δίνοντας της μια απόκοσμη και σχεδόν μεταφυσική αιθέρια διάσταση πασπαλισμένη από ολίγον goth και μαγικά στοιχεία. Την θεωρούσα σύνδεσμο μεταξύ του κόσμου των ψυχών και των θαυμάτων και τα σμαραγδένια μάτια της πύλες για άλλη διάσταση.
Η πράξη και ο χρόνος έδειξαν ότι η Νεφέλη είναι ένα απλό ,λαϊκό κορίτσι με μεγάλες ευαισθησίες και ανεπτυγμένο μητρικό ένστικτο , ολίγον ντροπαλή, έξυπνη αλλά και ελαφρώς κουτοπόνηρη, δειλή και ήσυχη και προτιμάει σαφώς το Φιφίκα (εκ του Νεφέλη) που της ταιριάζει και περισσότερο. Δεν έχει τίποτα το υπερφυσικό και το μόνο φαινόμενο που την συνοδεύει είναι του στατικού ηλεκτρισμού. Έχει όμως μεγάλη διαίσθηση αλλά πάλι δεν είναι καθόλου goth, μάλλον προς το ελαφρολαικό τείνει με Ρέμο στο τσακίρ την κόβω. Οπότε μας έμεινε το Φιφικα εκ του Νεφέλη.

Η Κουτσουπίτσα πάλι ήρθε στο σπίτι βαφτισμένη Κουτσουπίτσα . Χαριτωμένο και ζουζουνιάρικο όνομα που εκείνη την εποχή που ήταν δυο μηνών περίπου της ταίριαζε γάντι. Ήταν παιχνιδιάρα, χαδιάρα και πολύ μα πολύ γλυκιά. Επίσης έδειχνε αμυδρώς ότι το ακούει οπότε και δεν της το άλλαξα. Ήθελα να την πω Δάφνη αλλά δεν πειράζει έμεινε φόρος τιμής το όνομα της σε αυτούς που την μεγάλωσαν. Μοιραία η Κουτσουπίτσα όμως έγινε περί τα 6,5 κιλά και τους 56 πόντους χωρίς την ουρά!!! Και από γλυκό γατάκι χούφτας έγινε η Κοζα Νόστρα. Αφού μόλις μπω στο σπίτι πρέπει πρώτα να φιλήσω το πατούσι της στο ρετιρέ του γατόδεντρου και μετά να έχω την άδεια να ασχοληθώ με όλα τα άλλα. Η Νονά μας διαφεντεύει και μας βάζει σε σειρά και καθορίζει τα περιθώρια που θα κινούνται όλοι. Και την λένε Κουτσουπίτσα…. Είναι ολόγον fail δεν είναι;; Εμείς την φωνάζουμε The Boss πάντως.

Για τον Ταζ τώρα είναι άλλη ιστορία. Εκεί ξεκίνησε την καριέρα του σαν Ριχάρδος γιατί όταν τον περιμαζέψαμε μικρό ήταν σαν λιονταράκι σε μικρογραφία. Ακριβώς όμως….. Και μάλιστα 1,5 μηνών σκατουλάκι έκανε τσαμπουκά σε αδέσποτο χρονιάρη γάτο γιατί φοβήθηκε να μην του φάει το φαί του. Από εκεί κόλλησε και το λεοντόκαρδος γιατί το περιστατικό ήταν όντως μοναδικό. Βεβαίως το θάρρος απεδείχθη ότι προέκυπτε αποκλειστικά και μόνο από το πάθος του για το φαγητό. Και μιλάμε για αρρωστημένο πάθος. Κάθε φορά που του έβαζα φαγητό ορμούσε και έτρωγε με ήχο. Γιαμ γιαμ μιαμ μιαμ γρρρρρρ μαμ νιαμ νιαμ γιαμ γρρρρρρ. Εκτος από κοιλιόδουλος δε, ήταν και μεγάλο γυφτάκι και τρελό ζητιανάκι. Είναι ικανός να ακολουθεί κάποιον κλαίγοντας για να τσιμπήσει ένα μεζεδάκι. Οπότε που βασιλικές περηφάνιες και αξιώματα. Το ηχητικό εφέ από πάνω του έδωσε το λαμπρό όνομα Ταζ εκ του γνωστού κινουμένου σχεδίου που του πάει γάντι.

Με την τρίτη το πετύχαμε. Καλή επιτυχία και στους υπόλοιπους…που ψάχνουν ένα όνομα για την αιωνιότητα…….

Πως καταλαβαίνεις οτι μεγαλώνεις τον άντρα τον σωστό τον πρόστυχο....1

Ξυπνάει το πρωι, διώχνει τα κορίτσια απο δίπλα σου για να χαιδέψεις μόνο αυτόν ενώ τεντώνει νωχελικά την κοιλίτσα του και όταν βαρεθεί σηκώνεται, παρενοχλεί σεξουαλικά τα κορίτσια (ναι και τα δυο!!!!) και παίρνει πρώτη θέση στο πιατάκι του μπροστά.

Αν τον αγνοήσεις αρχινάει τις τσιρίδες (κάτι σαν μάααναα καφέεεε στα γατίσια.....) Του βάζεις φαγητό και τρώει τρομοκρατώντας τις άλλες μην τυχόν και του χαθεί κροκέτα. Αφού τελειώσει ο πασάς πάει για ένα περιποιημένο χε@@@@μο. Αφού μισοθάψει την "παραγωγή" αρχίζει στο κυνηγητό τα κορίτσια και τα παλεύει. Μετά αρχινάει το φτέρνισμα και σπέρνει μύξες τον τόπο όλο, φεύγει απο τα βρώμικα και πάει να θηλάσει την θετή μαμά του (ένα λούτρινο πρόβατο)για κανένα δεκάλεπτο και μετά μέσα στο προεδρικό κρεβάτι για ύπνους.

Βρε μπας και είχε δίκιο η Κουτσουπίτσα οτι θα βρούμε τον μπελά μας...

Helloooo........again.

Ένα παράξενο πράγμα…. Ενώ με φίλους ομοίως γατόπληκτους μπορώ να μιλάω και μιλάω με τις ώρες για τα γατόνια μου και για το πώς είναι να ζεις με γάτες και για το τι καινούργιο ανακάλυψα και δεν συμμαζεύεται, εδώ τόσους μήνες δεν μπόρεσα να γράψω κάτι. Όλα όσα σχεδίαζα να γράψω μου φαινόντουσαν πολύ οικεία για ένα τέτοιο βήμα. Μου μπήκε στο μυαλό ότι θα ήταν σαν να λέω σε έναν άγνωστο ένα εσωτερικό αστείο που δεν θα καταλάβει και θα νιώσει άβολα. Κάπου στην πορεία έχασα την αρχική μου ιδέα που δεν ήταν άλλη από το να στείλω στο κενό τις περιπέτειες μας ελπίζοντας ότι κάποιοι που αγαπούν τις γάτες να νιώσουν ότι είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι:) (quote!!) και με την ελπίδα να εμπνεύσω τον έρωτα για αυτά τα υπέροχα ζώα και σε όποιον άλλο τρακάρει επάνω μας.

Μεγάλα σχέδια αλλά ουσία απλή. Στο διάστημα που μεσολάβησε συνέβηκαν πολλά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ξαναανακάλυψα την απλότητα στα πράγματα. Και για αυτό έχω να ευχαριστήσω τα γατόνια μου που μου θυμίζουν κάθε μέρα ότι ο κόσμος όλος και η πηγή της δύναμης μας είναι ένα ζεστό σπίτι , ένα πιάτο φαγητό και καλή παρέα, ενίοτε και κάποιος που μπορούμε να μπουφλίζουμε ξέροντας ότι θα μας συγχωρήσει.

Αφιερώνω την νέα αρχή στο Κουτσουπάκι μου που κάποια από αυτές τις μέρες έχει τα γενέθλια της και γίνεται δυο ετών. Είμαι σίγουρη ότι στην πορεία θα αλλάξουμε ,θα συμμαζευτούμε, θα οργανωθούμε αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε την καθημερινότητα και τις αλλαγές της σαν μια περιπέτεια. Και μόνο για αυτό είμαι σίγουρη….

ΥΓ. Το γατί της φωτογραφίας δεν είναι ο Ταζζζ. Αν και θα μπορούσε....